Hi-ace en de Great ocean road

Terug van weggeweest weer een weblog update. Opgepakt waar we gebleven waren...

De volgende trip op het programma was the “Great Ocean Road” (GOR). Een beroemde route langs de kust ten zuidwesten van Melbourne. We hadden al veel positieve verhalen gehoord, dus we keken enorm uit naar deze route. Onderweg kwamen we langs het plaatsje Ceres, dat we als echte Wageningse corpsboeren natuurlijk op de gevoelige plaat moesten leggen. Later op de dag kwamen we aan bij de start van de GOR. Het weer was alvast super en de drukte van deze populaire toeristentrekpleister viel erg mee. Hier hebben we besloten om maar even een kerstplaatje te schieten op het strand. Op de eerste camping in Airleys inlet werden we ontvangen door een eigenaar die ietwat te diep in het spreekwoordelijke glaasje had gekeken, maar al met al een aardige kerel en z’n camping had erg mooie faciliteiten! Het plaatsje zelf was ook erg mooi met een fantastisch mooie wandeling langs de kust en ook de vuurtoren lag er mooi bij.

De volgende dag stopten we bij de Erskinne falls, die vooral aan de voet erg indrukwekkend was. Niet achter het hekje komen was natuurlijk een taboe. Vervolgens hebben we nog een mooi uitzicht meegepakt vanaf Teddy’s Lookout in het plaatsje Lorne. Met de wind in de rug een prachtig zonnetje bliezen we over de weg van de  GOR, al had het Hi-Ace beestje wat moeite met heuvel op...

Onderweg namen we de folders door van de GOR. We hadden mooie foto’s gezien van weer een andere vuurtoren, nl. Cape Otway lighthouse. Dus die wilden we ook wel met onze eigen toestellen maken. Het weer werd minder, het begon zelfs te regenen, maar uiteindelijk kwam er toch weer wat zonneschijn en hebben we mooie foto’s kunnen maken. Op de terug weg viel ons op dat er veel grijswitte bolletjes in de bomen zaten…. Jawel een heleboel wilde koala’s. Erg enthousiast begonnen we met tellen 1….2……3…4……..en we stopten bij 36!! En dan te bedenken dat de ranger bij Australia Zoo zei dat ze maar 3 in het wild had gespot. Ze wist duidelijk niet waar ze moest kijken ;-) Met de 10 koala’s die we op Raymond island zagen, kwamen we dus op 46 Koala’s in het wild.

Vanaf Cape Otway zijn we doorgereden naar the Twelve Apostles, dit zijn gigantische rotsformaties voor de kust. Het waren er ooit twaalf (vandaar de naam) maar tegenwoordig staan er nog maar acht, want door erosie takelen ze langzaam af en worden ze weer verzwolgen door de zee. Toen wij aankwamen stond er een gigantisch harde wind, maar de lucht was opengetrokken. De Apostles waren fantastisch, zo indrukwekkend niet normaal! Hopelijk blijven ze voorlopig nog staan, want we willen ze nog wel een keer gaan bekijken. Hierna reden we het laatste stukje van de GOR en stopten bij de camping in Port Campbell.

De volgende dag besloten we weer terug te rijden. Eerst stopten we bij Loch Ard Gorge, ook een mooie plek langs de GOR. Deze kloof was bekend doordat er tijdens een schipbreuk van het schip Loch Ard, de twee enige overlevenden hier zijn aangespoeld. Op zich leek het ons geen verkeerde plek om aan te spoelen, want het was super mooi, maar ik geloof dat die twee daar wel anders over dachten. Vervolgens gingen we van de GOR af en reden door het binnenland richting Melbourne. In Geelong zochten we een slaapplaats en voor het eerst waren de campings vol! Maar niet voor 1 gat te vangen probeerden we eerst te overnachten in Transvaal park, om vervolgens toch maar elders kamp op te slaan. Niet onverdienstelijk, want deze gratis overnachtingsplek had als klap op de vuurpijl Krispy Kreme donuts, YAMMY! Geelong all was forgiven! En in de campervan werd ook weer een lekker maaltje gekookt.

De volgende dag stond in het teken van het opruimen van de campervan. We begaven ons richting onze laatste camping in Craigieburn vlak boven Melbourne. Onderweg werden we aangezien voor Santa’s little helpers. Op de camping maakten we de Hi-Ace schoon. De dag daarop was een hele trieste in onze reisgeschiedenis, we moesten afscheid nemen van onze beste kameraard, die altijd een warm bed voor ons klaar had staan (alhoewel we moesten het wel zelf opzetten), ons een warme maaltijd bezorgde (die we zelf klaar moesten maken) en die elektriciteit gaf (wanneer we hem daarop aansloten)…. En die, hoe later bleek, 4 km te hard reed en ons een ticket bezorgde van 175 dollar (Wordt aangevochten!) Maar alle gekheid op een stokje, we hebben nooit pech gehad met onze campervan, startte altijd en we konden overal gaan en staan waar we wilden… al met al een top automobiel!

Nadat we de campervan hadden ingeleverd, schoner dan dat we hem kregen en met een extra 6000 km op de teller, gingen we Melbourne verkennen. Ook al hadden we teveel handbagage (de zware koffers hadden we alvast ingecheckt op het vliegveld) om mee te zeulen door de stad, was het even wennen om weer onder de mensen in een ‘grote’ stad te zijn. Het was top eerste kennismaking met Melbourne. Wat een mooie stad, zo bruisend en gezellig en we hadden geluk met het weer, de vorige dag was het verschrikkelijk geweest, maar nu scheen het zonnetje af en toe maar het was bovenal droog!

De volgende dag vertrokken we naar Tasmanië! Maar daarover meer…de volgende keer.

Oja,  Toyota Hi-Ace, UHO-242, bedankt.